ΤΟ ΧΘΕΣ: Ο Θεόδωρος Σφήκας μεγάλωσε σε αθλητικό περιβάλλον. Ο πατέρας του, Φιλόστρατος, ήταν από τους σημαντικότερους παράγοντες του ποδοσφαίρου της Κατερίνης στις δεκαετίες του ’50 και του ‘60, αρχικά στον Όλυμπο και στην συνέχεια στον... Πιερικό. Από μικρός άρχισε να ασχολείται με τον αθλητισμό, κάνοντας στίβο (τριπλούν) στον Αρχέλαο και παίζοντας ποδόσφαιρο στα τμήματα υποδομής του Πιερικού. Σε ηλικία 18 ετών αν και ήταν πολύ καλός μαθητής και θα μπορούσε να πετύχει σε σχολές με υψηλότερη βαθμολογία, επέλεξε να δώσει εξετάσεις για την Γυμναστική Ακαδημία. Όντως πέτυχε την εισαγωγή του στην Γυμναστική Ακαδημία της
Αθήνας, στην οποία γνώρισε το μπάσκετ. Έκανε, μάλιστα, προπονήσεις στην ομάδα του Παναθηναϊκού.
Λάτρεψε το άθλημα με την «πορτοκαλί μπάλα» και μετά το τέλος των σπουδών του και την επιστροφή του στην αγαπημένη του Κατερίνη, δημιούργησε με φίλους του (Ταρσινός, Χρήστος Γκοτζαμανίδης, Ηλίας Κουτσαλής, Πασαχίδης, Τάκης Πόδας κ.α. με έφορο τον κ. Τσότσο) την πρώτη ομάδα μπάσκετ της πόλης. Αρχικά η ομάδα έδινε φιλικά ματς με ομάδες της Θεσσαλονίκης, όπως η ΧΑΝΘ και το 1968 πήρε επίσημη υπόσταση ως τμήμα καλαθοσφαίρισης του Πιερικού. Έτσι δημιουργήθηκε ο πρώτη ομάδα μπάσκετ της Κατερίνης με συμμετοχή στις επίσημες διοργανώσεις, που έφτασε έως την Α’ Εθνική.
Ο Σφήκας ήταν για δύο χρόνια παίκτης και προπονητής του Πιερικού και το 1970 αποχώρησε, γιατί διαφώνησε με τους παράγοντες της ομάδας. Η διαφωνία τους εντοπιζόταν στην επιθυμία των παραγόντων να κάνουν μεταγραφές, ενώ η θέση του Σφήκα ήταν ότι η ομάδα πρέπει να αποτελείται αποκλειστικά από παιδιά από την Κατερίνη.
Δύο χρόνια αργότερα από την αποχώρηση του από τον Πιερικό, το 1972, ο Σφήκας ίδρυσε το τμήμα μπάσκετ του Αρχέλαου. Την «μαγιά» της νέας ομάδας αποτέλεσαν οι μαθητές του Σφήκα στο σχολείο της Κατερίνης, που ήταν γυμναστής. Πέντε χρόνια αργότερα με παίκτες αποκλειστικά από την Κατερινή και με μέσο όρο ηλικίας 18 ετών, ο Αρχέλαος κατάφερε να ανέβει στην Β’ Εθνική. Επιτυχία, που μαζί με τα ντέρμπι με αντίπαλο τον Πιερικό στην Β’ Εθνική, αποτελούν τις πιο όμορφες και έντονες αναμνήσεις στην 30άχρονη διαδρομή του στο μπάσκετ.
Ο Σφήκας, που εκτός από προπονητής και έφορος όλων των τμημάτων ήταν παράλληλα για τον πρώτο χρόνο ίδρυσης της ομάδας και παίκτης, αποχώρησε από την ανδρική ομάδα του Αρχέλαου το ’85, ενώ είχε αναδείξει μια σειρά αθλητών (Πρισκομάτης, που αγωνίστηκε αργότερα σε Περιστέρι, Μαρούσι, Τσουγκράνης, Μήλιος, Σαμαράς, Σμυρλής κ.α.), μεταξύ των οποίων ο σήμερα διεθνής διαιτητής Γιώργος Τανατζής. Αμέσως μετά την αποχώρηση του ανέλαβε την γυναικεία ομάδα του Αρχέλαου, που πάλι με παίκτριες προερχόμενες αποκλειστικά από την Κατερίνη (Μαλεζά, Νικολαΐδη, που αργότερα αγωνίστηκε στον Απόλλωνα Καλαμαριάς, Τσιρογιάννη, αργότερα στον Μέγα Αλέξανδρο, Μπίλα κ.α.), την οδήγησε το 1989 στην Β’ Εθνική. Η γυναικεία ομάδα του Αρχέλαου, μάλιστα, άγγιξε την άνοδο στην Α’ Εθνική και την έχασε για έναν πόντο σε αγώνα μπαράζ με την Καβάλα στην Μίκρα.
Το 1995 αποχώρησε από την τεχνική ηγεσία της γυναικείας ομάδας του Αρχέλαου και γενικά από τους πάγκους.
ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ: Από το 2006 είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός μετά από 37 χρόνια προσφοράς στην δημόσια εκπαίδευση. Με την σύζυγο του Αρμονία, που «έφυγε» από την ζωή πριν από 12 χρόνια, απέκτησαν δύο παιδιά: Την Ιφιγένεια, 35 ετών, που εργάζεται ως γιατρός στην Ρώμη και τον Φιλόστρατο, 32, οικονομολόγο.
ΤΙ ΛΕΕΙ: «Στα 30 χρόνια ενασχόλησης με το μπάσκετ δεν έβγαλα χρήματα. Ο Αρχέλαος ήταν ερασιτεχνικός σύλλογος χωρίς καμία βοήθεια, αλλά με τους στενούς δεσμούς, που είχαμε μεταξύ μας, καταφέραμε να πετύχουμε πολλές διακρίσεις και πολλά παιδιά να γίνουν καλοί αθλητές και επιστήμονες, πετυχαίνοντας την εισαγωγή τους στο πανεπιστήμιο από τον αθλητισμό.
Οι αρχές μου ως καθηγητής φυσικής αγωγής και προπονητής ήταν οι παρακάτω: Δίδαξε τον και θα το ξεχάσει. Δείξε του και θα το θυμάται. Κάνε τον συμμέτοχο και θα το καταλάβει. Δώσε του την δυνατότητα και θα δράσει. Γιατί πιστεύω ότι η δράση είναι ο δρόμος προς την επιτυχία. Στην ζωή δύο πράγματα έχουν σημασία: Η μνήμη. Να έχεις να θυμάσαι - και για μένα είναι τόσα πολλά! – και η προσμονή. Να έχεις να περιμένεις.
Ήμουν υπέρ της συγχώνευσης των Πιερικού, Αρχέλαου, αλλά θα ήθελα στην ομάδα να παίζουν περισσότερα παιδιά από την Κατερίνη».
ΤΙ ΤΟΥ ΛΕΙΠΕΙ: «Ο ρομαντισμός του μπάσκετ της εποχής μου».
ΑΠΟ ΤΙ ΓΛΙΤΩΣΕ: «Από τίποτε. Το μπάσκετ ήταν ένα είδος αποστάγματος ζωής, που μου έδινε κάτι ανεκτίμητο: Με έκανε να γνωρίζω τον εαυτό μου, να τον πλουτίζω με συναισθήματα και ευαισθησίες. Με έκανε να αγαπάω τη ζωή μου διπλά».
ΤΙ ΘΑ ΑΛΛΑΖΕ ΣΤΗΝ ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ: «Ήταν λάθος μου, που αρνήθηκα τις προτάσεις ως προπονητής (π.χ. από τον Ηρακλή) και ως γυμναστής να φύγω από την Κατερίνη και να εγκατασταθώ στην Θεσσαλονίκη».
Στοιχεία ταυτότητας
Ημερομηνία γέννησης: 23/12/1945
Τόπος γέννησης: Κατερίνη
Ύψος: 1μ.78
Τον θυμόμαστε γιατί…
Από εκείνον άρχισε το μπάσκετ στην Κατερίνη. Το 1968 ίδρυσε το τμήμα μπάσκετ του Πιερικού και το 1972 δημιούργησε την ομάδα του Αρχέλαου, στην οποία ήταν προπονητής για 23 συνεχόμενα χρόνια. Ως εκπαιδευτικός το ’98 ίδρυσε το αθλητικό γυμνάσιο της Κατερίνης και λίγα χρόνια αργότερα το αθλητικό λύκειο.
Λόγω της μεγάλης προσφοράς του στον τοπικό αθλητισμό απολαμβάνει της εκτίμησης της κοινωνίας της Κατερίνης, ενώ πέρυσι τιμήθηκε από τον Σύνδεσμο Ελλήνων Προπονητών Καλαθοσφαίρισης.
ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΠΙΕΡΙΑΣ
http://athlitikipierias.blogspot.com/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου