Αμούστακο παιδί ξενιτεύτηκε το 2008, αφήνοντας πίσω τη σιγουριά για να κάνει ένα άλμα στο όνειρο. Η ζωή, το λέμε όλοι, είναι πολύ μικρή για να είναι θλιβερή, αλλά πόσοι το... κάνουν πράξη;
Ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος μπορούσε, όπως πολλοί στην ηλικία του, να δηλώσει πως αγαπά την ΑΕΚ, πως δεν θέλει να φύγει από την Ελλάδα ακόμη, να βολευτεί με ένα τεράστιο συμβόλαιο και να μείνει στην Σούπερ Λίγκα. Προτίμησε τον δρόμο τον λιγότερο ταξιδεμένο. Αυτόν τον δύσβατο, τον γεμάτο κακοτοπιές -αυτόν που δεν προτιμούν οι πολλοί. Αν ξαφνιάστηκαν κάποιοι δεν θα έπρεπε.
Για ένα παιδί που σε ηλικία που άλλοι κοιτάνε να βρουν μία γκόμενα, να παίξουν PRO και να πάνε κανένα σινεμά, πίνοντας φραπεδάκι, αυτός έφυγε από το χωριό του και ήρθε στην Αθήνα να εξαντλήσει την πιθανότητα του. Δεν έπρεπε να μένει απορία σε κανέναν τί θα έκανε στην επόμενη μεγάλη ευκαιρία. Το να πας στην ηλικία του στην SERIE A σε μία ομάδα χωρίς μεγάλο παρόν αλλά με έντονο παρελθόν, όπως η Τζένοα, ήταν άλμα στο κενό. Τα προσόντα του δεδομένα, η ικανότητα του μεγάλη, η προσαρμοστικότητα του ακόμη μεγαλύτερη.
Το ταλέντο του, λοιπόν, που ξεχειλίζει πήγε σε καλά χέρια, στου Γκασπερίνι. Ενός προπονητή με ξεχωριστά τακτικά χαρακτηριστικά και η εκτόξευση ήρθε. Η Μίλαν πλήρωσε αδρά για να τον αποκτήσει και να του δώσει μία από τις πιο βαριές φανέλες στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Αυτό το «7» που γράφει στο μανίκι και σημαίνει το πόσα κύπελλα πρωταθλητριών έχει κατακτήσει αυτός ο σύλλογος την κάνει…ασήκωτη.
Μόνο που ο Σωκράτης έχει τη δυνατότητα να φοράει αυτή τη φανέλα και όταν θα γράφει «8» και να είναι μέλος της! Τον άκουγα στη συνέντευξη που έδωσε για φιλανθρωπικό σκοπό στο NOVAΣΠΟΡ FM το μεσημέρι και κατάλαβα ξανά γιατί έχει κάνει την απογείωση στη καριέρα του. Επειδή πατά γερά στη γη. Και με δύο πόδια. Και αυτό θα είναι η βάση του για την αληθινή εκτόξευση στα αστέρια.
Το ταλέντο είναι προϋπόθεση για την επιτυχία, αλλά ο ιδρώτας και ο κόπος αποτελούν το ειδοποιό στοιχείο. Χωρίς δεύτερη κουβέντα και χωρίς αμφιβολία, είναι ότι καλύτερο έβγαλε ποτέ το ελληνικό ποδόσφαιρο σε αμυντικό σε τόσο μικρή ηλικία, αλλά ταυτόχρονα είναι ευχής έργον το ότι πολύ σύντομα έφυγε από το μίζερο ελληνικό πρωτάθλημα, όχι για οπουδήποτε αλλά για τη Μέκκα του ποδοσφαίρου ως αμυντική αντίληψη!
Γερός να είναι να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα. Η ζωή -λένε- εύκολα υπόσχεται, αλλά δύσκολα πραγματοποιεί. Οποιος, όμως, την αναγκάζει να τα κάνει πράξη καταφέρνει να αποσπάσει τα πάντα. Για ένα παιδί που είναι γεννημένο το 1988, κάθε λέξη που βγαίνει από το στόμα του δείχνει μία ωριμότητα τριαντάρη. Αλλά ταυτόχρονα κρατά εκείνη την μοναδική ικανότητα που έχουν τα νέα παιδιά να σχεδιάζουν, να ονειρεύονται, να ελπίζουν.(ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΩΤΗΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ - aixmi.gr)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου