Παρασκευή 4 Μαίου 2012
Spain's triumph at UEFA EURO 2008 was their first since they captured the European title on home soil in 1964. That maiden success was remembered by Jesús María Pereda, the former Spain and FC Barcelona forward, in an interview with UEFA.com prior to his death in September last year. For 'Chus' Pereda, it was a "dream come true" moment that capped a memorable tournament. Here we recall his reminiscences, from coach José Villalonga's unorthodox approach to the final against the Soviet Union to the team spirit that united a nation.
What do you remember about the 1964 UEFA European Championship?
Jesús María Pereda: I have a lot of memories. The final was against the Soviet Union at Santiago Bernabéu. It was an impressive event and the whole of Spain was united. We congregated at a training camp about 50km outside Madrid and devised our game plan.
Luckily, we scored first. Luisito Suárez broke down the right and centred. The two Soviet 'towers' went up for the header. The first one missed it and collided with a team-mate. The ball came to me and my shot was so powerful it made me fall over. A quarter of an hour or so later, they equalised. Then, when there were seven or eight minutes left, I set up Marcelino who scored with a diving header. It was incredible. We spent all night celebrating and dancing.
How did you feel coming up against Lev Yashin?
Pereda: It was strange because he had this aura of being superhuman but he was a nice man like anybody else. His positioning was impeccable and he was an imposing figure. He was invited to Barcelona a while later and I showed him round. He was really nice. And then I met him when I was coaching at the World Cup.
Which team was better – the 1960 side or the '64 one?
Pereda: I don't think the team from 1964 was better. The 1960 side with [Alfredo] Di Stéfano and [László] Kubala had more talent, but it's not the names that count in football, it's the team. We were a good unit and had Luisito Suárez to conduct the 'orchestra'. Then we had great players like Amancio Amaro and Marcelino, who was a natural goalscorer. We also had [Ignacio] Zoco, [Josep Maria] Fusté, [Feliciano] Rivilla, [Fernando] Olivella, [Isacio] Calleja and a young goalkeeper called José Ángel Iribar. We were all on form and the task of the coach was to assemble these players and ensure they worked well as a unit.
What about the antagonism between players from Real Madrid and Barcelona?
Pereda: We were friends, along with those from Zaragoza, Athletic and Atlético. Seven of the team were either from Real Madrid or Barcelona. We got on very well and we formed a national team that lived and played like brothers.
But what was it like for a Barcelona player to take part in a final at Santiago Bernabéu?
Pereda: Exciting. I had played for Real Madrid when I was 18 alongside Di Stéfano, [Ferenc] Puskas, [Francisco] Gento and so on. But even
What do you remember about the 1964 UEFA European Championship?
Jesús María Pereda: I have a lot of memories. The final was against the Soviet Union at Santiago Bernabéu. It was an impressive event and the whole of Spain was united. We congregated at a training camp about 50km outside Madrid and devised our game plan.
Our coach José Villalonga mapped out a football pitch in the sand and used stones to represent us – and pine cones to represent the Soviet Union. He convinced us that stones were stronger than pine cones and that we were therefore going to win.
Luckily, we scored first. Luisito Suárez broke down the right and centred. The two Soviet 'towers' went up for the header. The first one missed it and collided with a team-mate. The ball came to me and my shot was so powerful it made me fall over. A quarter of an hour or so later, they equalised. Then, when there were seven or eight minutes left, I set up Marcelino who scored with a diving header. It was incredible. We spent all night celebrating and dancing.
How did you feel coming up against Lev Yashin?
Pereda: It was strange because he had this aura of being superhuman but he was a nice man like anybody else. His positioning was impeccable and he was an imposing figure. He was invited to Barcelona a while later and I showed him round. He was really nice. And then I met him when I was coaching at the World Cup.
Which team was better – the 1960 side or the '64 one?
Pereda: I don't think the team from 1964 was better. The 1960 side with [Alfredo] Di Stéfano and [László] Kubala had more talent, but it's not the names that count in football, it's the team. We were a good unit and had Luisito Suárez to conduct the 'orchestra'. Then we had great players like Amancio Amaro and Marcelino, who was a natural goalscorer. We also had [Ignacio] Zoco, [Josep Maria] Fusté, [Feliciano] Rivilla, [Fernando] Olivella, [Isacio] Calleja and a young goalkeeper called José Ángel Iribar. We were all on form and the task of the coach was to assemble these players and ensure they worked well as a unit.
What about the antagonism between players from Real Madrid and Barcelona?
Pereda: We were friends, along with those from Zaragoza, Athletic and Atlético. Seven of the team were either from Real Madrid or Barcelona. We got on very well and we formed a national team that lived and played like brothers.
But what was it like for a Barcelona player to take part in a final at Santiago Bernabéu?
Pereda: Exciting. I had played for Real Madrid when I was 18 alongside Di Stéfano, [Ferenc] Puskas, [Francisco] Gento and so on. But even
I was impressed by the sight of the stadium, which was absolutely packed with people chanting 'España, España'. To be champions of Europe in an atmosphere like that was really a dream come true.
Pereda αναμνήσεις του από την πρώτη νίκη της ΙσπανίαςΔημοσιεύτηκε: Παρασκευή 4 Μαΐου 2012, 10.00CETΣε μια συνέντευξη με UEFA.com πριν από το θάνατό του, ο πρώην Ισπανία και Μπαρτσελόνα μπροστά Jesús María Pereda υπενθύμισε 1964 της χώρας του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος της UEFA νίκη.Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΗ..Pereda αναμνήσεις του από την πρώτη νίκη της ΙσπανίαςJesús María Pereda έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο το 1964 θρίαμβο της Ισπανίας © uefa.com 1998-2012. Όλα τα δικαιώματα διατηρούνται.Θρίαμβο της Ισπανίας στο EURO 2008 ήταν η πρώτη τους, δεδομένου ότι συνέλαβε τον ευρωπαϊκό τίτλο στο εγχώριο χώμα το 1964. Αυτή η παρθενική επιτυχία αυτή στη μνήμη του Jesús María Pereda, την Ισπανία και την πρώην Μπαρτσελόνα προς τα εμπρός, σε μια συνέντευξη με UEFA.com πριν από το θάνατό του το Σεπτέμβριο του περασμένου έτους. Για Pereda «Chus», ήταν ένα "όνειρο που έγινε πραγματικότητα" ανώτατο όριο στιγμή που μια αξέχαστη τουρνουά. Εδώ θυμόμαστε αναμνήσεις του, από την ανορθόδοξη προσέγγιση προπονητή Χοσέ Villalonga στην τελική εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης στο ομαδικό πνεύμα που ένωσε ένα έθνος.
Τι θυμάστε για το 1964 Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος της UEFA;
Jesús María Pereda: Έχω πολλές αναμνήσεις. Ο τελικός ήταν κατά της Σοβιετικής Ένωσης στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου. Ήταν μια εντυπωσιακή εκδήλωση και το σύνολο της Ισπανίας ήταν ενωμένη. Έχουμε συγκεντρωθεί σε ένα στρατόπεδο εκπαίδευσης περίπου 50 χιλιόμετρα έξω από τη Μαδρίτη και επινόησε το σχέδιο παιχνιδιού μας. "Ο προπονητής μας κ. José Villalonga χάραξε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου στην άμμο και πέτρες που χρησιμοποιούνται για να μας εκπροσωπήσει - και κουκουνάρια να εκπροσωπήσει τη Σοβιετική Ένωση". Μας έπεισε ότι οι πέτρες ήταν ισχυρότερη από ό, κουκουνάρια και ότι επομένως θα κερδίσει.
Ευτυχώς, σημείωσε τον πρώτο. Λουιζίτο Suárez χάλασε το δικαίωμα και στο κέντρο. «Πύργους» της Σοβιετικής δύο ανέβηκαν για την κεφαλίδα. Το πρώτο το έχασε και συγκρούστηκε με έναν συμπαίκτη του. Η μπάλα ήρθε σε μένα και σουτ μου ήταν τόσο ισχυρό αυτό με έκανε να πέσει πάνω. Ένα τέταρτο της ώρας ή έτσι αργότερα, ισοφάρισε. Στη συνέχεια, όταν υπήρχαν επτά ή οκτώ λεπτά που απομένουν, μπορώ να ρυθμίσω το Marcelino ο οποίος σκόραρε με μια κατάδυση κεφαλίδα. Ήταν απίστευτο. Περάσαμε όλο το βράδυ γλέντι και χορό.
Πώς νιώθετε να ανεβαίνει κατά Λεβ Γιασίν;
Pereda: Ήταν περίεργο γιατί είχε αυτή την αύρα του είναι υπεράνθρωπες αλλά ήταν ένας καλός άνθρωπος όπως όλοι οι άλλοι. Τοποθέτηση του ήταν άψογη και ήταν μία επιβλητική φιγούρα. Είχε προσκληθεί στη Βαρκελώνη λίγο αργότερα και μου έδειξε τον γύρο. Ήταν πολύ ωραία. Και τότε τον γνώρισα όταν ήμουν προπόνηση στο Παγκόσμιο Κύπελλο.
Ποια ομάδα ήταν καλύτερη - το 1960 ή η πλευρά του '64 ένα;
Pereda: Δεν νομίζω ότι η ομάδα από το 1964 ήταν καλύτερη. Το 1960 με την πλευρά [Αλφρέντο] Di Stefano και [László] Kubala είχε περισσότερο ταλέντο, αλλά δεν είναι τα ονόματα που μετράνε στο ποδόσφαιρο, είναι η ομάδα. Ήμασταν μια καλή μονάδα και είχε Λουιζίτο Suárez να προβεί στην «ορχήστρα». Τότε είχαμε πολύ καλούς παίκτες όπως ο Amancio Amaro και Marcelino, ο οποίος ήταν φυσικό σκόρερ. Είχαμε, επίσης, [Ignacio] ZOCO, [Josep Maria] Fuste, [Feliciano] Rivilla, [Fernando] Olivella, [Isacio] Calleja και ένας νεαρός τερματοφύλακας που ονομάζεται José Ángel Iribar. Ήμασταν όλοι σχετικά με τη μορφή και το έργο του προπονητή ήταν να συγκεντρώσει αυτούς τους φορείς και τη διασφάλιση της εργάστηκε επίσης και ως μονάδα.
Τι γίνεται με τον ανταγωνισμό μεταξύ των παικτών της Ρεάλ Μαδρίτης και της Βαρκελώνης;
Pereda: Ήμασταν φίλοι, μαζί με εκείνα από την Σαραγόσα, Αθλητικό και Atlético. Επτά από την ομάδα ήταν είτε από τη Ρεάλ Μαδρίτης ή Βαρκελώνης. Πήραμε πολύ καλά και έχουμε σχηματίσει μια εθνική ομάδα που έζησε και έπαιξε σαν αδέλφια.
Αλλά τι αρέσει σε κάποιον παίκτη της Βαρκελώνης να λάβει μέρος σε τελικό στο Σαντιάγο Μπερναμπέου;
Pereda: Συναρπαστικό. Είχα παίξει για τη Ρεάλ Μαδρίτης όταν ήμουν 18, παράλληλα με τον Di Stefano, [Ferenc] Puskas, [Φρανσίσκο] Gento και ούτω καθεξής. Αλλά ακόμη και «Εντυπωσιάστηκα από τη θέα του γηπέδου, η οποία ήταν απολύτως γεμάτο με ανθρώπους φωνάζοντας« Es΅pana, Espana ». Για να είναι πρωταθλήτρια της Ευρώπης σε μια ατμόσφαιρα όπως αυτό ήταν πραγματικά ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα".
Τι θυμάστε για το 1964 Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος της UEFA;
Jesús María Pereda: Έχω πολλές αναμνήσεις. Ο τελικός ήταν κατά της Σοβιετικής Ένωσης στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου. Ήταν μια εντυπωσιακή εκδήλωση και το σύνολο της Ισπανίας ήταν ενωμένη. Έχουμε συγκεντρωθεί σε ένα στρατόπεδο εκπαίδευσης περίπου 50 χιλιόμετρα έξω από τη Μαδρίτη και επινόησε το σχέδιο παιχνιδιού μας. "Ο προπονητής μας κ. José Villalonga χάραξε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου στην άμμο και πέτρες που χρησιμοποιούνται για να μας εκπροσωπήσει - και κουκουνάρια να εκπροσωπήσει τη Σοβιετική Ένωση". Μας έπεισε ότι οι πέτρες ήταν ισχυρότερη από ό, κουκουνάρια και ότι επομένως θα κερδίσει.
Ευτυχώς, σημείωσε τον πρώτο. Λουιζίτο Suárez χάλασε το δικαίωμα και στο κέντρο. «Πύργους» της Σοβιετικής δύο ανέβηκαν για την κεφαλίδα. Το πρώτο το έχασε και συγκρούστηκε με έναν συμπαίκτη του. Η μπάλα ήρθε σε μένα και σουτ μου ήταν τόσο ισχυρό αυτό με έκανε να πέσει πάνω. Ένα τέταρτο της ώρας ή έτσι αργότερα, ισοφάρισε. Στη συνέχεια, όταν υπήρχαν επτά ή οκτώ λεπτά που απομένουν, μπορώ να ρυθμίσω το Marcelino ο οποίος σκόραρε με μια κατάδυση κεφαλίδα. Ήταν απίστευτο. Περάσαμε όλο το βράδυ γλέντι και χορό.
Πώς νιώθετε να ανεβαίνει κατά Λεβ Γιασίν;
Pereda: Ήταν περίεργο γιατί είχε αυτή την αύρα του είναι υπεράνθρωπες αλλά ήταν ένας καλός άνθρωπος όπως όλοι οι άλλοι. Τοποθέτηση του ήταν άψογη και ήταν μία επιβλητική φιγούρα. Είχε προσκληθεί στη Βαρκελώνη λίγο αργότερα και μου έδειξε τον γύρο. Ήταν πολύ ωραία. Και τότε τον γνώρισα όταν ήμουν προπόνηση στο Παγκόσμιο Κύπελλο.
Ποια ομάδα ήταν καλύτερη - το 1960 ή η πλευρά του '64 ένα;
Pereda: Δεν νομίζω ότι η ομάδα από το 1964 ήταν καλύτερη. Το 1960 με την πλευρά [Αλφρέντο] Di Stefano και [László] Kubala είχε περισσότερο ταλέντο, αλλά δεν είναι τα ονόματα που μετράνε στο ποδόσφαιρο, είναι η ομάδα. Ήμασταν μια καλή μονάδα και είχε Λουιζίτο Suárez να προβεί στην «ορχήστρα». Τότε είχαμε πολύ καλούς παίκτες όπως ο Amancio Amaro και Marcelino, ο οποίος ήταν φυσικό σκόρερ. Είχαμε, επίσης, [Ignacio] ZOCO, [Josep Maria] Fuste, [Feliciano] Rivilla, [Fernando] Olivella, [Isacio] Calleja και ένας νεαρός τερματοφύλακας που ονομάζεται José Ángel Iribar. Ήμασταν όλοι σχετικά με τη μορφή και το έργο του προπονητή ήταν να συγκεντρώσει αυτούς τους φορείς και τη διασφάλιση της εργάστηκε επίσης και ως μονάδα.
Τι γίνεται με τον ανταγωνισμό μεταξύ των παικτών της Ρεάλ Μαδρίτης και της Βαρκελώνης;
Pereda: Ήμασταν φίλοι, μαζί με εκείνα από την Σαραγόσα, Αθλητικό και Atlético. Επτά από την ομάδα ήταν είτε από τη Ρεάλ Μαδρίτης ή Βαρκελώνης. Πήραμε πολύ καλά και έχουμε σχηματίσει μια εθνική ομάδα που έζησε και έπαιξε σαν αδέλφια.
Αλλά τι αρέσει σε κάποιον παίκτη της Βαρκελώνης να λάβει μέρος σε τελικό στο Σαντιάγο Μπερναμπέου;
Pereda: Συναρπαστικό. Είχα παίξει για τη Ρεάλ Μαδρίτης όταν ήμουν 18, παράλληλα με τον Di Stefano, [Ferenc] Puskas, [Φρανσίσκο] Gento και ούτω καθεξής. Αλλά ακόμη και «Εντυπωσιάστηκα από τη θέα του γηπέδου, η οποία ήταν απολύτως γεμάτο με ανθρώπους φωνάζοντας« Es΅pana, Espana ». Για να είναι πρωταθλήτρια της Ευρώπης σε μια ατμόσφαιρα όπως αυτό ήταν πραγματικά ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα".
ΠΗΓΗ: UEFA.com
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου