Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011
Γράφει η Δώρα Ιωακειμίδου Το θέμα της παραγωγής και ανάδειξης ταλέντων από τις Ακαδημίες των ελληνικών συλλόγων και η προώθηση τους στις ανδρικές ομάδες, είναι κάτι που απασχολεί... έντονα τους φιλάθλους, αλλά κυρίως τους προέδρους και τις διοικήσεις των απανταχού ΠΑΕ… Μια από τις πιο γνωστές και έντονα προβεβλημένες διαθέσεις για ελληνοποίηση των «ερυθρολεύκων», είναι αυτή του Βαγγέλη Μαρινάκη.
Όμως, η πίεση του αποτελέσματος, καθώς και η δυσκολία να αντεπεξέλθουν οι νεαροί ποδοσφαιριστές στις απαιτήσεις της πρώτης ομάδας, μοιραία οδηγούν τα φιντάνια της Ακαδημίας σε δανεισμό ή ακόμη και σε λύση της συνεργασίας τους αφήνοντας τους «ελεύθερους» και πολύ προβληματισμένους για το παρακάτω της καριέρας τους...
«Δίνονται ευκαιρίες σε νέα παιδιά από την δεύτερη ομάδα και αυτό από μόνο του είναι πολύ σημαντικό. Πρέπει να στραφούμε στους μικρούς έλληνες αθλητές που προέρχονται από τα σπλάχνα του συλλόγου. Πρέπει να δοθούν ευκαιρίες ώστε να αποτελέσουν την συνέχεια και το μέλλον του συλλόγου. Έχουμε πολλά ταλέντα και υπάρχουν δυνατότητες. Από τους ίδιους τους αθλητές εξαρτάται. Οι μεταγραφές είναι μετρημένες και οι παίκτες που θα είναι καλοί και θα αποτελούν παραδείγματα προς τους νεότερους», δήλωσε ο Γιάννης Τζιφόπουλος, βετεράνος της ΠΑΕ Αρης, πριμοδοτώντας την προσπάθεια που κάνει ο Σάκης Τσιώλης στους «κίτρινους» για την ένταξη νεαρών στην πρώτη ομάδα.
Όμως, η αλήθεια φοβάμαι πως θα πικράνει τα παιδιά… Οι νεαροί Έλληνες ποδοσφαιριστές τους Άρη, φοβούνται ότι ο Τσιώλης δεν πρόκειται να ασχοληθεί σοβαρά μαζί τους και γι’ αυτό το λόγο άλλωστε αρχίζουν να λένε πως θα είναι καλύτερο να πάνε κάπου έστω ως δανεικοί για να παίξουν, τώρα που πήραν το χρίσμα του επαγγελματία. Το άσχημο με αυτά τα παιδιά είναι ότι τους ξεσηκώνουν οι μάνατζέρ τους με αποτέλεσμα να μη μπορούν να σκεφτούν καθαρά. Για τον Τσιώλη πάντως και τις προθέσεις του ενδεχομένως να μην έχουν και πολύ άδικο, καθώς θα υποχρεωθεί ο Ελληνας τεχνικός να κυνηγήσει το αποτέλεσμα για να μείνει στον πάγκο της ομάδας για αρκετό καιρό, παραβλέποντας την διάθεσή του να δώσει ευκαιρίες στους μικρούς...
«Δίνονται ευκαιρίες σε νέα παιδιά από την δεύτερη ομάδα και αυτό από μόνο του είναι πολύ σημαντικό. Πρέπει να στραφούμε στους μικρούς έλληνες αθλητές που προέρχονται από τα σπλάχνα του συλλόγου. Πρέπει να δοθούν ευκαιρίες ώστε να αποτελέσουν την συνέχεια και το μέλλον του συλλόγου. Έχουμε πολλά ταλέντα και υπάρχουν δυνατότητες. Από τους ίδιους τους αθλητές εξαρτάται. Οι μεταγραφές είναι μετρημένες και οι παίκτες που θα είναι καλοί και θα αποτελούν παραδείγματα προς τους νεότερους», δήλωσε ο Γιάννης Τζιφόπουλος, βετεράνος της ΠΑΕ Αρης, πριμοδοτώντας την προσπάθεια που κάνει ο Σάκης Τσιώλης στους «κίτρινους» για την ένταξη νεαρών στην πρώτη ομάδα.
Όμως, η αλήθεια φοβάμαι πως θα πικράνει τα παιδιά… Οι νεαροί Έλληνες ποδοσφαιριστές τους Άρη, φοβούνται ότι ο Τσιώλης δεν πρόκειται να ασχοληθεί σοβαρά μαζί τους και γι’ αυτό το λόγο άλλωστε αρχίζουν να λένε πως θα είναι καλύτερο να πάνε κάπου έστω ως δανεικοί για να παίξουν, τώρα που πήραν το χρίσμα του επαγγελματία. Το άσχημο με αυτά τα παιδιά είναι ότι τους ξεσηκώνουν οι μάνατζέρ τους με αποτέλεσμα να μη μπορούν να σκεφτούν καθαρά. Για τον Τσιώλη πάντως και τις προθέσεις του ενδεχομένως να μην έχουν και πολύ άδικο, καθώς θα υποχρεωθεί ο Ελληνας τεχνικός να κυνηγήσει το αποτέλεσμα για να μείνει στον πάγκο της ομάδας για αρκετό καιρό, παραβλέποντας την διάθεσή του να δώσει ευκαιρίες στους μικρούς...
Η γλυκόπικρη καραμέλα που επικαλούνται άπαντες «πέρα από το ταλέντο που υπάρχει χρειάζεται πολύ δουλειά από τους ίδιους τους νεαρούς παίκτες να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του προπονητή ώστε να κατακτήσουν μια θέση στην βασική ενδεκάδα», πρέπει επιτέλους να… λειώσει! Για να αποδείξουν τα παιδιά, πρέπει πρώτα να παίξουν, να μπουν στο γήπεδο!
Πώς θα γίνει αλλιώς;
Τις τελευταίες μέρες γράφονται πολλά για την απόφαση του Ερνέστο Βαλβέρδε να εισηγηθεί τον δανεισμό ή την αποδέσμευση αρκετών παικτών που προέρχονται από τις Ακαδημίες του συλλόγου. Οι Γιώργος Κατσικογιάννης, Άρης Σοϊλέδης, Νίκος Παπαδόπουλος, Λεάντρο και Βάντερσον, ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους για άλλες πολιτείες, αφού παραχωρούνται από τον Ολυμπιακό είτε με τη μορφή δανεισμού, είτε με κανονική μεταγραφή. Αμφίβολο είναι επίσης το μέλλον των Γιώργου Νικλητσιώτη και Ανδρέα Βασιλόγιαννη. Καλύτερη αλλά αβέβαιη κρίνεται και η τύχη των Γιώργο Βαλεριάνου, Γιάννη Φετφατζίδη και Γιάννη Ποτουρίδη οι οποίοι φαίνεται να έχουν κερδίσει την εμπιστοσύνη του Ισπανού τεχνικού, καταλαμβάνοντας μια θέση στο ρόστερ της επόμενης περιόδου.
«Πόσο δίκιο ή άδικο έχει ο Βαλβέρδε για αυτή του την απόφαση; Ποιο το μερίδιο ευθύνης της ίδιας της ομάδας; Πόσο δίκιο ή άδικο έχουν αυτοί οι παίκτες να νιώθουν αδικημένοι; Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση και όσο κι αν ακούγεται περίεργο ή σαν δικαιολογία, ευθύνη έχει και η τραγελαφική οργάνωση που υπάρχει στο ελληνικό ποδόσφαιρο…», γράφει στο redplanet o Γιώργος Περπερίδης και συμφωνώ απόλυτα μαζί του.
Τεράστιες οι διαφορές με το εξωτερικό
Συχνά βλέπουμε νεαρούς ποδοσφαιριστές σε Top συλλόγους των κορυφαίων ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων της Ευρώπης να αγωνίζονται στην βασική ενδεκάδα της ομάδας τους και μάλιστα να έχουν πρωταγωνιστικό και όχι ...συμπληρωματικό ρόλο. Κασίγιας, Ραούλ, Ρούνεϊ, Αγκουέρο, Ρονάλντο, Νάνι, Ράμος, Σβαϊνστάιγκερ, Τζέραρντ, Μέσι, Πέδρο, Γκέτζε (νέο αστέρι της Ντόρτμουντ και της Γερμανίας) και αρκετοί άλλοι ξεκίνησαν να παίζουν βασικοί στους συλλόγους τους από την ηλικία των 17 - 18 ετών! Το "μυστικό" είναι πως όλοι αυτοί έφτασαν να χτυπούν την πόρτα της ενδεκάδας, όντας ΕΤΟΙΜΟΙ ποδοσφαιριστές. Κανένα από αυτά τα ταλέντα δεν μάθαινε στην ...καμπούρα της ομάδας, διότι η ίδια η ομάδα είχε φροντίσει για αυτό! Κανένα από αυτά τα ταλέντα δεν μάθαινε παίζοντας. Ήξεραν ακριβώς τι πρέπει να κάνουν μέσα στο γήπεδο, ήταν προετοιμασμένοι και ψημένοι σε συνθήκες πίεσης και κανονικού αγώνα και παιχνίδι με παιχνίδι γίνονταν καλύτεροι γιατί αποκόμιζαν εμπειρίες και προσαρμόζονταν ολοένα και πιο πολύ στις ανάγκες του συνόλου.
Οι ευθύνες της ομάδας
Ο κάθε σύλλογος, οφείλει να προετοιμάζει τους ποδοσφαιριστές των Ακαδημιών του με τέτοιο τρόπο, ούτως ώστε όταν ο παίκτης φτάσει στην ηλικία των 17-18-19 ετών να είναι απόλυτα έτοιμος για να διεκδικήσει θέση στο ρόστερ του συλλόγου, ου μην στην βασική ενδεκάδα! Αν ο παίκτης έχει φτάσει σε αυτή την ηλικία και ΔΕΝ είναι έτοιμος, τότε πολύ απλά, δεν κάνει. Έτσι γίνεται σε όλα τα κορυφαία κλαμπ του εξωτερικού, το ίδιο οφείλουν να κάνουν και οι Ελληνες. Η σωστή προετοιμασία για έναν νεαρό ποδοσφαιριστή ξεκινάει το ...αργότερο από τα παιδικά τμήματα, μην πούμε τα τζούνιορ!
Ο παίκτης δουλεύει πάνω στο βασικό σύστημα που ακολουθεί η πρώτη ομάδα (συν ένα - δύο "εναλλακτικά"), μαθαίνει πως να κινείται στο γήπεδο ανάλογα με την θέση στην οποία αγωνίζεται και οι προπονητές του είναι υποχρεωμένοι να του μεταδώσουν την φιλοσοφία (επιθετική - αμυντική - ισορροπημένη) που διέπει το σύνολο στο χορτάρι. Πολύ σημαντικό κομμάτι είναι επίσης η σωματική, αλλά και πνευματική ανάπτυξη του ποδοσφαιριστή. Ο συνδυασμός της δύναμης και της ταχύτητας, πρέπει να συνοδεύεται από την οξυδέρκεια, την διορατικότητα και την γρήγορη σκέψη μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Χαρίσματα που πλέον ΑΠΑΙΤΕΙ το σύγχρονο ποδόσφαιρο!
Ο ρόλος της οργάνωσης που απαιτείται από την ΕΠΟ
Στην ανάπτυξη και την παραγωγή ταλέντων πρέπει να συμβάλλει και η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της χώρας. Και αυτό γιατί οι ποδοσφαιριστές που θα βγουν από τα φυτώρια του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ κτλ., είναι αυτοί που θα στελεχώσουν μελλοντικά την Εθνική Ελλάδας. Πρέπει λοιπόν να δημιουργηθούν απαραίτητα ομάδες Β' (Ολυμπιακός Β', ΠΑΟ Β' κτλ.) οι οποίες θα λαμβάνουν κανονικά μέρος στα εθνικά πρωταθλήματα και οι οποίες θα στελεχώνονται αποκλειστικά από παίκτες των Ακαδημιών του εκάστοτε συλλόγου (με 2-3 εξαιρέσεις, στα πρότυπα των Ισπανών). Σε καμία περίπτωση δεν εννοούμε τα Πρωταθλήματα Υποδομής Σούπερ Λίγκα Κ17 και Κ20...
Έτσι οι νεαροί ποδοσφαιριστές θα συμμετέχουν σε παιχνίδια επίσημων διοργανώσεων, θα παίζουν 90λεπτα κάτω από πραγματικές συνθήκες πίεσης και απαιτήσεων, πράγμα που θα τους δώσει τη δυνατότητα να βελτιώνονται συνεχώς και να αντιλαμβάνονται τι σημαίνει αγωνίζομαι υπό το άγχος του αποτελέσματος, του πρωταθλητισμού, του υποβιβασμού, της επιβίωσης. Φτάνοντας ο παίκτης στην πρώτη ομάδα του συλλόγου θα γνωρίζει και τι πρέπει να κάνει για να ανταποκριθεί στις ανάγκες του συνόλου.
Η ευθύνη του προπονητή της πρώτης ομάδας
Ο προπονητής της πρώτης ομάδας οφείλει να βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία και συνεργασία με τους προπονητές των υποδομών και να ενημερώνεται για την πρόοδο των νεαρών ταλέντων. Κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου πρέπει να παρακολουθεί ορισμένα παιχνίδια της ομάδας Νέων προκειμένου να τσεκάρει τους παίκτες που του έχει υποδείξει ο τεχνικός της Β' ομάδας και οι οποίοι σύμφωνα με την γνώμη του πρέπει να προωθηθούν στους επαγγελματίες. Π.χ. στην περίπτωση του Ολυμπιακού, ο Ερνέστο Βαλβέρδε θα δει τους νεαρούς που του έχουν προταθεί και θα αποφασίσει ποιοι αξίζουν ή όχι για την πρώτη ομάδα. Και βέβαια θα κριθεί για τις επιλογές του...
Η προοπτική του δανεισμού
Πολλές ομάδες προτιμούν την λύση του δανεισμού προκειμένου να διαπιστώσουν αν αξίζει ένας νεαρός παίκτης των Ακαδημιών τους να προωθηθεί στην Ά ομάδα. Άλλη πονεμένη ιστορία αυτή... Οι περισσότεροι σύλλογοι δεν δίνουν ιδιαίτερη σημασία στους δανεικούς και προτιμούν να βάζουν δικούς τους ποδοσφαιριστές με την ελπίδα να τους βγουν και να έχουν οικονομικό όφελος από ενδεχόμενη πώληση τους. Μια λύση θα ήταν η ρήτρα συμμετοχών του παίκτη στον σύλλογο που τον δανείζεις. Αλλά και αυτό δεν αποτελεί πανάκεια! Ένας ποδοσφαιριστής που γνωρίζει πως βρέξει - χιονίσει θα αγωνιστεί, είναι πολύ εύκολο να σταματήσει να προπονείται σοβαρά και να ...αράξει. Ενδεχομένως λοιπόν η καλύτερη λύση θα ήταν η δημιουργία ομάδων Β', όπως προαναφέραμε...
Η ευθύνη των ίδιων των παικτών
Πολύ συχνά παρατηρείται, ειδικά στην Ελλάδα, το εξής φαινόμενο: Ένας φέρελπις ποδοσφαιριστής έχει να αντιμετωπίσει την λαίλαπα των μάνατζερ, την υπερβολή των δημοσιογράφων, τον ...παντογνώστη πατέρα του ή ακόμη χειρότερα τον ίδιο του τον εαυτό! Μόλις ένα νεαρό ταλέντο κάνει ...μισή καλή εμφάνιση, γίνεται το έλα να δεις! "Ο νέος Πελέ", "Ο πλανήτης του ανήκει", "Θα αφήσει εποχή", γράφουν επιτόπου οι εφημερίδες και από δίπλα, τσουπ και οι μανατζαρέοι. "Θα σε πάω στην Μάνστεστερ", "Είσαι το μεγαλύτερο ταλέντο και πρέπει να παίρνεις 500.000 το χρόνο", "Να βάλουμε ρήτρα συμμετοχών και αποδέσμευσης για ομάδα του εξωτερικού" και λαγούς με πετραχήλια! Άλλο πρόβλημα, επίσης συχνό στην Ελλάδα, είναι ο πατέρας του νεαρού ταλέντου σε ρόλο παντογνώστη και το "καβάλημα" που τρώει ένας μικρός σε ηλικία ποδοσφαιριστής μόλις δει το όνομα του γραμμένο στην εφημερίδα.
Στο δια ταύτα
Από όλους τους παραπάνω λόγους συμπεραίνει κανείς ότι είναι δύσκολο αυτή την στιγμή να υπάρξει Έλληνας παίκτης της ηλικίας των 17-18 ετών, ο οποίος θα μπορέσει να διεκδικήσει θέση στο ρόστερ του Ολυμπιακού, πόσο μάλλον στην βασική ενδεκάδα! Ο Γιάννης Φετφατζίδης είναι η εξαίρεση, εξαιτίας του πλούσιου ταλέντου που τον προίκισε η φύση. Ο Γιάννης Ποτουρίδης και ο Γιώργος Βαλεριάνος είναι παιδιά που δουλεύουν συνεχώς αλλά πρέπει να προσπαθήσουν πάρα πολύ προκειμένου να κερδίσουν κάποια στιγμή θέση βασικού στην ενδεκάδα. Και βέβαια κάτι πολύ σημαντικό. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού πρέπει να στηρίξουν αυτά τα παιδιά και να είναι προετοιμασμένοι για το γεγονός ότι μπορεί και να χαθούν αγώνες από την απειρία τους. Εκεί θα χρειαστεί χειροκρότημα και όχι μουρμούρα! Όσο για τα παιδιά που φεύγουν από την ομάδα, η ιστορία θα δείξει αν άξιζαν να μείνουν ή όχι.
Το όραμα των προέδρων
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης πάντως οραματίζεται έναν Ολυμπιακό, στην ενδεκάδα του οποίου θα υπάρχουν αρκετοί παίκτες που θα προέρχονται από τα σπλάχνα του συλλόγου. Ο πρόεδρος της ΠΑΕ ρίχνει το βάρος στις Ακαδημίες της ομάδας, διότι (ορθότατα) πιστεύει πως αυτό είναι το υγιές μέλλον του Θρύλου. Ήδη έχει κάνει κινήσεις για την πιο σωστή και ομαλή λειτουργία των τμημάτων υποδομής με την ελπίδα ότι σε λίγα χρόνια ο Ολυμπιακός θα παράγει τα δικά του ταλέντα...
Θα πρέπει όμως να αποκαλύψουμε ότι δεν πολυαρέσει στον Πειραιά η εμμονή του Βαλβέρβε σε ξένους παίκτες και η αντίθεση του στους Έλληνες, για τους οποίους θεωρεί ότι δεν έχουν καλή ποδοσφαιρική παιδεία και ότι δεν είναι έτοιμοι να παίξουν με πειθαρχεία. Στη νέα σεζόν ο Ολυμπιακός θα έχει τους πιο λίγους σε αριθμό Έλληνες παίκτες που είχε ποτέ στην ιστορία, αφού αυτοί δεν πρόκειται να ξεπερνούν τους 8-9. Αν μάλιστα ακούσει κανείς όσα λέει ο Βαλβέρδε για τους νεαρούς Έλληνες που είχε δώσει δανεικούς ο Ολυμπιακός, όπως και για τους παίκτες της ομάδας Νέων Κ20 θα καταλάβει ότι τα περί ελληνικού μοντέλου είναι ‘’φούμαρα’’...
Οικονομικούς, ταλαντούχους και νεαρούς...
Όλες οι ομάδες μας ψάχνουν πια για φθηνότερες λύσεις και επειδή οι παράγοντες πάντα πιστεύουν ότι είναι πιο έξυπνοι από τους...άλλους, καμαρώνουν τώρα ότι έχουν βρει τον τρόπο ώστε να ανοίξουν μία νέα αγορά, περισσότερο οικονομική και συμφέρουσα σε σχέση με ότι γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Έτσι, έχουν πέσει όλοι....με τα μούτρα στους ομογενείς ποδοσφαιριστές και μάλιστα υπάρχουν πλέον μάνατζερ οι οποίοι ...ειδικεύονται στα Ελληνόπουλα του εξωτερικού.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς που έχουν γίνει μετά από σχετική έρευνα της αγοράς, οι Έλληνες παίκτες που είναι ηλικίας κάτω των 22-23 ετών και αγωνίζονται σε άλλα Πρωταθλήματα, σε όλο τον κόσμο, είναι κοντά στους... 230. Ο αριθμός είναι μεγάλος, αλλά οφείλεται στο γεγονός ότι είναι πολλοί οι μετανάστες που πήγαν σε Αμερική, Γερμανία, Αυστραλία, Ολλανδία, Σουηδία, Βέλγιο και αλλού, ενώ τα τελευταία 10 χρόνια πολλά παιδιά προσπάθησαν να δοκιμάσουν την τύχη τους σε ομάδες του εξωτερικού αλλά κατάλαβαν ότι μόνο οι εξαιρέσεις μπορούν να προχωρήσουν, όπως συνέβη με τον Σαμαρά και ελάχιστους ακόμα άλλους. Τα κελεπούρια δεν υπάρχουν, ωστόσο, η νέα μόδα θα έχει πέραση αφού το φθηνό και νεαρό αρέσει...
Με πληροφορίες από το balleto.gr και το redplanet.gr«Πόσο δίκιο ή άδικο έχει ο Βαλβέρδε για αυτή του την απόφαση; Ποιο το μερίδιο ευθύνης της ίδιας της ομάδας; Πόσο δίκιο ή άδικο έχουν αυτοί οι παίκτες να νιώθουν αδικημένοι; Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση και όσο κι αν ακούγεται περίεργο ή σαν δικαιολογία, ευθύνη έχει και η τραγελαφική οργάνωση που υπάρχει στο ελληνικό ποδόσφαιρο…», γράφει στο redplanet o Γιώργος Περπερίδης και συμφωνώ απόλυτα μαζί του.
Τεράστιες οι διαφορές με το εξωτερικό
Συχνά βλέπουμε νεαρούς ποδοσφαιριστές σε Top συλλόγους των κορυφαίων ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων της Ευρώπης να αγωνίζονται στην βασική ενδεκάδα της ομάδας τους και μάλιστα να έχουν πρωταγωνιστικό και όχι ...συμπληρωματικό ρόλο. Κασίγιας, Ραούλ, Ρούνεϊ, Αγκουέρο, Ρονάλντο, Νάνι, Ράμος, Σβαϊνστάιγκερ, Τζέραρντ, Μέσι, Πέδρο, Γκέτζε (νέο αστέρι της Ντόρτμουντ και της Γερμανίας) και αρκετοί άλλοι ξεκίνησαν να παίζουν βασικοί στους συλλόγους τους από την ηλικία των 17 - 18 ετών! Το "μυστικό" είναι πως όλοι αυτοί έφτασαν να χτυπούν την πόρτα της ενδεκάδας, όντας ΕΤΟΙΜΟΙ ποδοσφαιριστές. Κανένα από αυτά τα ταλέντα δεν μάθαινε στην ...καμπούρα της ομάδας, διότι η ίδια η ομάδα είχε φροντίσει για αυτό! Κανένα από αυτά τα ταλέντα δεν μάθαινε παίζοντας. Ήξεραν ακριβώς τι πρέπει να κάνουν μέσα στο γήπεδο, ήταν προετοιμασμένοι και ψημένοι σε συνθήκες πίεσης και κανονικού αγώνα και παιχνίδι με παιχνίδι γίνονταν καλύτεροι γιατί αποκόμιζαν εμπειρίες και προσαρμόζονταν ολοένα και πιο πολύ στις ανάγκες του συνόλου.
Οι ευθύνες της ομάδας
Ο κάθε σύλλογος, οφείλει να προετοιμάζει τους ποδοσφαιριστές των Ακαδημιών του με τέτοιο τρόπο, ούτως ώστε όταν ο παίκτης φτάσει στην ηλικία των 17-18-19 ετών να είναι απόλυτα έτοιμος για να διεκδικήσει θέση στο ρόστερ του συλλόγου, ου μην στην βασική ενδεκάδα! Αν ο παίκτης έχει φτάσει σε αυτή την ηλικία και ΔΕΝ είναι έτοιμος, τότε πολύ απλά, δεν κάνει. Έτσι γίνεται σε όλα τα κορυφαία κλαμπ του εξωτερικού, το ίδιο οφείλουν να κάνουν και οι Ελληνες. Η σωστή προετοιμασία για έναν νεαρό ποδοσφαιριστή ξεκινάει το ...αργότερο από τα παιδικά τμήματα, μην πούμε τα τζούνιορ!
Ο παίκτης δουλεύει πάνω στο βασικό σύστημα που ακολουθεί η πρώτη ομάδα (συν ένα - δύο "εναλλακτικά"), μαθαίνει πως να κινείται στο γήπεδο ανάλογα με την θέση στην οποία αγωνίζεται και οι προπονητές του είναι υποχρεωμένοι να του μεταδώσουν την φιλοσοφία (επιθετική - αμυντική - ισορροπημένη) που διέπει το σύνολο στο χορτάρι. Πολύ σημαντικό κομμάτι είναι επίσης η σωματική, αλλά και πνευματική ανάπτυξη του ποδοσφαιριστή. Ο συνδυασμός της δύναμης και της ταχύτητας, πρέπει να συνοδεύεται από την οξυδέρκεια, την διορατικότητα και την γρήγορη σκέψη μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Χαρίσματα που πλέον ΑΠΑΙΤΕΙ το σύγχρονο ποδόσφαιρο!
Ο ρόλος της οργάνωσης που απαιτείται από την ΕΠΟ
Στην ανάπτυξη και την παραγωγή ταλέντων πρέπει να συμβάλλει και η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της χώρας. Και αυτό γιατί οι ποδοσφαιριστές που θα βγουν από τα φυτώρια του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ κτλ., είναι αυτοί που θα στελεχώσουν μελλοντικά την Εθνική Ελλάδας. Πρέπει λοιπόν να δημιουργηθούν απαραίτητα ομάδες Β' (Ολυμπιακός Β', ΠΑΟ Β' κτλ.) οι οποίες θα λαμβάνουν κανονικά μέρος στα εθνικά πρωταθλήματα και οι οποίες θα στελεχώνονται αποκλειστικά από παίκτες των Ακαδημιών του εκάστοτε συλλόγου (με 2-3 εξαιρέσεις, στα πρότυπα των Ισπανών). Σε καμία περίπτωση δεν εννοούμε τα Πρωταθλήματα Υποδομής Σούπερ Λίγκα Κ17 και Κ20...
Έτσι οι νεαροί ποδοσφαιριστές θα συμμετέχουν σε παιχνίδια επίσημων διοργανώσεων, θα παίζουν 90λεπτα κάτω από πραγματικές συνθήκες πίεσης και απαιτήσεων, πράγμα που θα τους δώσει τη δυνατότητα να βελτιώνονται συνεχώς και να αντιλαμβάνονται τι σημαίνει αγωνίζομαι υπό το άγχος του αποτελέσματος, του πρωταθλητισμού, του υποβιβασμού, της επιβίωσης. Φτάνοντας ο παίκτης στην πρώτη ομάδα του συλλόγου θα γνωρίζει και τι πρέπει να κάνει για να ανταποκριθεί στις ανάγκες του συνόλου.
Η ευθύνη του προπονητή της πρώτης ομάδας
Ο προπονητής της πρώτης ομάδας οφείλει να βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία και συνεργασία με τους προπονητές των υποδομών και να ενημερώνεται για την πρόοδο των νεαρών ταλέντων. Κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου πρέπει να παρακολουθεί ορισμένα παιχνίδια της ομάδας Νέων προκειμένου να τσεκάρει τους παίκτες που του έχει υποδείξει ο τεχνικός της Β' ομάδας και οι οποίοι σύμφωνα με την γνώμη του πρέπει να προωθηθούν στους επαγγελματίες. Π.χ. στην περίπτωση του Ολυμπιακού, ο Ερνέστο Βαλβέρδε θα δει τους νεαρούς που του έχουν προταθεί και θα αποφασίσει ποιοι αξίζουν ή όχι για την πρώτη ομάδα. Και βέβαια θα κριθεί για τις επιλογές του...
Η προοπτική του δανεισμού
Πολλές ομάδες προτιμούν την λύση του δανεισμού προκειμένου να διαπιστώσουν αν αξίζει ένας νεαρός παίκτης των Ακαδημιών τους να προωθηθεί στην Ά ομάδα. Άλλη πονεμένη ιστορία αυτή... Οι περισσότεροι σύλλογοι δεν δίνουν ιδιαίτερη σημασία στους δανεικούς και προτιμούν να βάζουν δικούς τους ποδοσφαιριστές με την ελπίδα να τους βγουν και να έχουν οικονομικό όφελος από ενδεχόμενη πώληση τους. Μια λύση θα ήταν η ρήτρα συμμετοχών του παίκτη στον σύλλογο που τον δανείζεις. Αλλά και αυτό δεν αποτελεί πανάκεια! Ένας ποδοσφαιριστής που γνωρίζει πως βρέξει - χιονίσει θα αγωνιστεί, είναι πολύ εύκολο να σταματήσει να προπονείται σοβαρά και να ...αράξει. Ενδεχομένως λοιπόν η καλύτερη λύση θα ήταν η δημιουργία ομάδων Β', όπως προαναφέραμε...
Η ευθύνη των ίδιων των παικτών
Πολύ συχνά παρατηρείται, ειδικά στην Ελλάδα, το εξής φαινόμενο: Ένας φέρελπις ποδοσφαιριστής έχει να αντιμετωπίσει την λαίλαπα των μάνατζερ, την υπερβολή των δημοσιογράφων, τον ...παντογνώστη πατέρα του ή ακόμη χειρότερα τον ίδιο του τον εαυτό! Μόλις ένα νεαρό ταλέντο κάνει ...μισή καλή εμφάνιση, γίνεται το έλα να δεις! "Ο νέος Πελέ", "Ο πλανήτης του ανήκει", "Θα αφήσει εποχή", γράφουν επιτόπου οι εφημερίδες και από δίπλα, τσουπ και οι μανατζαρέοι. "Θα σε πάω στην Μάνστεστερ", "Είσαι το μεγαλύτερο ταλέντο και πρέπει να παίρνεις 500.000 το χρόνο", "Να βάλουμε ρήτρα συμμετοχών και αποδέσμευσης για ομάδα του εξωτερικού" και λαγούς με πετραχήλια! Άλλο πρόβλημα, επίσης συχνό στην Ελλάδα, είναι ο πατέρας του νεαρού ταλέντου σε ρόλο παντογνώστη και το "καβάλημα" που τρώει ένας μικρός σε ηλικία ποδοσφαιριστής μόλις δει το όνομα του γραμμένο στην εφημερίδα.
Στο δια ταύτα
Από όλους τους παραπάνω λόγους συμπεραίνει κανείς ότι είναι δύσκολο αυτή την στιγμή να υπάρξει Έλληνας παίκτης της ηλικίας των 17-18 ετών, ο οποίος θα μπορέσει να διεκδικήσει θέση στο ρόστερ του Ολυμπιακού, πόσο μάλλον στην βασική ενδεκάδα! Ο Γιάννης Φετφατζίδης είναι η εξαίρεση, εξαιτίας του πλούσιου ταλέντου που τον προίκισε η φύση. Ο Γιάννης Ποτουρίδης και ο Γιώργος Βαλεριάνος είναι παιδιά που δουλεύουν συνεχώς αλλά πρέπει να προσπαθήσουν πάρα πολύ προκειμένου να κερδίσουν κάποια στιγμή θέση βασικού στην ενδεκάδα. Και βέβαια κάτι πολύ σημαντικό. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού πρέπει να στηρίξουν αυτά τα παιδιά και να είναι προετοιμασμένοι για το γεγονός ότι μπορεί και να χαθούν αγώνες από την απειρία τους. Εκεί θα χρειαστεί χειροκρότημα και όχι μουρμούρα! Όσο για τα παιδιά που φεύγουν από την ομάδα, η ιστορία θα δείξει αν άξιζαν να μείνουν ή όχι.
Το όραμα των προέδρων
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης πάντως οραματίζεται έναν Ολυμπιακό, στην ενδεκάδα του οποίου θα υπάρχουν αρκετοί παίκτες που θα προέρχονται από τα σπλάχνα του συλλόγου. Ο πρόεδρος της ΠΑΕ ρίχνει το βάρος στις Ακαδημίες της ομάδας, διότι (ορθότατα) πιστεύει πως αυτό είναι το υγιές μέλλον του Θρύλου. Ήδη έχει κάνει κινήσεις για την πιο σωστή και ομαλή λειτουργία των τμημάτων υποδομής με την ελπίδα ότι σε λίγα χρόνια ο Ολυμπιακός θα παράγει τα δικά του ταλέντα...
Θα πρέπει όμως να αποκαλύψουμε ότι δεν πολυαρέσει στον Πειραιά η εμμονή του Βαλβέρβε σε ξένους παίκτες και η αντίθεση του στους Έλληνες, για τους οποίους θεωρεί ότι δεν έχουν καλή ποδοσφαιρική παιδεία και ότι δεν είναι έτοιμοι να παίξουν με πειθαρχεία. Στη νέα σεζόν ο Ολυμπιακός θα έχει τους πιο λίγους σε αριθμό Έλληνες παίκτες που είχε ποτέ στην ιστορία, αφού αυτοί δεν πρόκειται να ξεπερνούν τους 8-9. Αν μάλιστα ακούσει κανείς όσα λέει ο Βαλβέρδε για τους νεαρούς Έλληνες που είχε δώσει δανεικούς ο Ολυμπιακός, όπως και για τους παίκτες της ομάδας Νέων Κ20 θα καταλάβει ότι τα περί ελληνικού μοντέλου είναι ‘’φούμαρα’’...
Οικονομικούς, ταλαντούχους και νεαρούς...
Όλες οι ομάδες μας ψάχνουν πια για φθηνότερες λύσεις και επειδή οι παράγοντες πάντα πιστεύουν ότι είναι πιο έξυπνοι από τους...άλλους, καμαρώνουν τώρα ότι έχουν βρει τον τρόπο ώστε να ανοίξουν μία νέα αγορά, περισσότερο οικονομική και συμφέρουσα σε σχέση με ότι γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Έτσι, έχουν πέσει όλοι....με τα μούτρα στους ομογενείς ποδοσφαιριστές και μάλιστα υπάρχουν πλέον μάνατζερ οι οποίοι ...ειδικεύονται στα Ελληνόπουλα του εξωτερικού.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς που έχουν γίνει μετά από σχετική έρευνα της αγοράς, οι Έλληνες παίκτες που είναι ηλικίας κάτω των 22-23 ετών και αγωνίζονται σε άλλα Πρωταθλήματα, σε όλο τον κόσμο, είναι κοντά στους... 230. Ο αριθμός είναι μεγάλος, αλλά οφείλεται στο γεγονός ότι είναι πολλοί οι μετανάστες που πήγαν σε Αμερική, Γερμανία, Αυστραλία, Ολλανδία, Σουηδία, Βέλγιο και αλλού, ενώ τα τελευταία 10 χρόνια πολλά παιδιά προσπάθησαν να δοκιμάσουν την τύχη τους σε ομάδες του εξωτερικού αλλά κατάλαβαν ότι μόνο οι εξαιρέσεις μπορούν να προχωρήσουν, όπως συνέβη με τον Σαμαρά και ελάχιστους ακόμα άλλους. Τα κελεπούρια δεν υπάρχουν, ωστόσο, η νέα μόδα θα έχει πέραση αφού το φθηνό και νεαρό αρέσει...
http://www.acadimies.gr/site/article.php?aid=2686&cid=19
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου